Javaanse kerk ondersteunt boeren bij omschakeling naar online marketing
Trukajaya, de diaconale organisatie van de Javaanse Kerk, ziet het niet alleen als rol van de kerk om gemeenten geestelijk te ondersteunen, maar ook om hen te helpen economische zelfredzaam te zijn. Recentelijk startte Trukajaya daarom ook om met trainingen in online marketing.
Trukajaya stimuleert ondernemerschap binnen en van lokale gemeenten. Dat deed Trukajaya al met (landbouw)trainingen, proeftuinen en het opzetten van coöperaties, zodat boeren hun productie kunnen verhogen en betere prijzen krijgen hun gewassen. In aanvulling hierop richtte Trukajaya in 2019 ook een gezamenlijk marketingkantoor op, om producten uit lokale gemeenten in 12 classes via offline en online winkels te verkopen.
Marketing verandert door pandemie
Door de coronapandemie, die ook in Indonesië hevig woedt, zijn marketingtechnieken veranderd. Door maatregelen als afstand houden en het beperken van (groeps)-activiteiten, heeft online marketing en verkoop een vlucht genomen. Via het nieuwe marketingkantoor ondersteunt Trukajaya ondernemers en gemeenten met online marketing en verkoop, bijvoorbeeld door producten van boeren via mobiele apps te verkopen.

Meer inkomen voor boeren

Kernactiviteit van Trukajaya blijft het ondersteunen van boeren, zodat zij hun inkomen kunnen verhogen. Dat doet Trukajaya ondermeer door boeren, met gelden via Kerk in Actie, te helpen bij de aankoop van een of meerdere geiten. In maart 2020 ondersteunde Trukajaya vijftig boeren bij de aankoop van een jong geitje. Een van deze boeren was meneer Parno (foto): hij kocht drie geitjes. Hij verzorgde de geitjes goed en kon deze onlangs voor een mooie prijs verkopen. Van de opbrengst kocht hij een aantal houtbewerkingsmachines, omdat hij naast boer ook timmerman is. Trukajaya kon de vijftig boeren steunen bij de aankoop van in totaal 114 geiten.

Kor Grit, januari 2022

Een moeilijke beslissing: afscheid van Indonesië

De meeste verhalen die ik schrijf zijn niet bijzonder persoonlijk. Meestal probeer ik iets te delen over Indonesië of Yogyakarta zelf, in plaats van ons persoonlijke leven in het land. Toch wil ik dit verhaal gebruiken om te vertellen dat we een moeilijke persoonlijke beslissing hebben genomen, namelijk om terug te keren naar Nederland. Deze beslissing komt minder plotseling dan het misschien lijkt. We hebben al zeker een halfjaar het gevoel dat ons leven in Yogya tijdens deze pandemie onhoudbaar is. En hoewel we de uitzending met een onvoldaan gevoel beëindigen, lijkt deze keuze op dit moment wel de minst slechte.

Een van de redenen dat mijn verhalen doorgaans niet persoonlijk zijn is misschien dat ons leven in Indonesië niet zo enerverend was als we hadden gehoopt. Dit is tegelijkertijd ook een van de redenen voor terugkeer naar Nederland. Ons leven in Yogya speelde zich grotendeels af in ons huis en was daarbuiten beperkt tot de stad Yogyakarta. Het land, of zelfs het eiland Java “ontdekken” door middel van reizen zat er niet in. Daarvoor zijn de reisbeperkingen vanwege corona in Indonesië te streng. In een blog uit september noemde ik al het gemis van de onverwachte ontmoetingen ten tijde van deze pandemie. De verrassingen, de nieuwe kennis en perspectieven die je een frisse blik op het leven geven. Dat hebben we helaas maar zeer beperkt kunnen ervaren in onze tijd in Indonesië.

Voor mijn werk was er ook weinig reden om het huis te verlaten. De voornaamste werkzaamheden (onderwijs en onderzoek) vinden sinds maart 2020 online plaats. De universiteit UKDW is sinds die maand gesloten geweest voor studenten en alle colleges zijn online te volgen. Ook vergaderen gaat vrijwel altijd online. De moderne communicatiemiddelen zijn wereldwijd voor velen een zegen geweest de afgelopen jaren, maar ik ben me ook goed bewust geworden van de beperkingen. Via internet een relatie opbouwen met collega’s bleek voor mij aanzienlijk moeilijker dan tetap muka (van aangezicht tot aangezicht). Integreren in de universiteit en in het studentenleven in Yogya werd een bijna onmogelijke opgave.

[Ons huisje in Yogyakarta]

Integreren on de Indonesische samenleving, een nog groter ideaal, bleek bovendien nog moeilijker. Na twee jaar verblijf in Indonesië hadden we slechts een handjevol mensen die we tot onze vrienden rekenen. Vriendschappen opbouwen binnen een kerkgemeenschap of sportclub was zeer beperkt of simpelweg niet te doen door corona. De vriendschappen die we kregen werden diverse keren onderbroken of gepauzeerd vanwege bijvoorbeeld een lockdown of een coronabesmetting. Zowel Saskia als ikzelf vinden het niet erg om regelmatig alleen te zijn, maar het afgelopen jaar heb ik ook kennisgemaakt met de onaangename kant van eenzaamheid.

Het feit dat we onze beslissing tot terugkeer nu als de beste keuze zien maakt de teleurstelling niet minder groot. In deze fase is het moeilijk om de mooie ervaringen en momenten van de afgelopen jaren te zien en op waarde te schatten. Tegelijkertijd merk ik al wel hoe ons leven in Indonesië mij veranderd heeft. Tijdens ons afscheid op de UKDW vertelde ik dat ons leven in het land mijn perspectief op mijn plek in de wereld, maar ook mijn verhouding tot de geschiedenis van Nederland en van de Protestantse kerk ingrijpend veranderd heeft. Mijn interesse in de koloniale- en zendingsgeschiedenis van Nederland en Indonesië is geworden tot een interesse die niet enkel buiten mijzelf ligt, maar ook een persoonlijke impact heeft. Wat mij betreft is dit niet enkel een les over die geschiedenis, maar toont het ook welke vormen van kennis op de UKDW onderwezen worden. Kennis die raakt aan de persoonlijke ervaring, die mensen verandert of zelfs transformeert, is de kennis die er echt toe doet.

[Afscheidsbijeenkomst aan de UKDW]

Ondanks alles heeft Indonesië dus toch een blijvende indruk achtergelaten. In de toekomst hoop ik niet enkel mijn betrokkenheid bij de gedeelde geschiedenis van Indonesië en Nederland te behouden, maar juist ook gericht te blijven op hoe ons begrip van die geschiedenis het leven en ervaringen van mensen en gemeenschappen in het heden transformeert.

Sine (Papoea) geeft voedingsvoorlichting in afgelegen bergregio

Sterke vrouwen in de kerk (Papoea) Indonesië

Sine is een jonge, intelligente vrouw met een sterke geest en wil. Sinds vijf jaar is ze coördinatrice van het P3W-voedingsprogramma in de district waar ze woont, Ubahak. Een district dat alleen per vliegtuig en twee dagen lopen bereikbaar is.

Het district Ubahak ligt hoog in de bergen en ver afgelegen van de bewoonde wereld. Het is alleen bereikbaar door er per vliegtuig heen te vliegen en vervolgens nog twee dagen te lopen. De grond is er erg vruchtbaar, waardoor de oogsten goed zijn, bijvoorbeeld de aardappeloogst. Toch is de voedingssituatie er zorgelijk, doordat mensen te eenzijdig eten. Dat maakt het werk van Sine zo belangrijk. Sine is opgegroeid in een nabijgelegen district waar ze een basis- en middelbare schoolopleiding kon volgen. Via een vrouwengroep kwam ze in contact met P3W, een vormingscentrum dat vrouwen opleidt, zodat ze vol zelfvertrouwen kunnen bouwen aan de kerk en de samenleving.
Omdat Sine graag verder wilde leren, ging ze naar het P3W-centrum in Aphapsili, waar ze deelnam aan bijbelstudies, maar ook trainingen volgde in naaien en koken. Dit was een belangrijke stap voor haar. Ze ontdekte dat ze niet alleen zelf graag verder wilde ontwikkelen, maar dat ze haar kennis ook heel graag met anderen wilde delen.
Daarom startte ze als veldwerker bij het voedingsprogramma in het Ubahak-district en inmiddels coördineert ze dit programma. Ze geeft niet alleen voorlichting over gezonde voeding in de drie dorpsgemeenschappen die tot haar regio behoren, maar ook in negen omliggende kerkgemeenschappen. Ook organiseert ze kleinschalige bijeenkomsten op classis-niveau om informatie over het belang van gezonde en gevarieerde voeding te verspreiden.
De afgelopen tijd kon Sine, ondanks corona, haar activiteiten blijven uitvoeren, vooral omdat haar district zó ver afligt van de grote stad dat corona er geen bedreiging vormt. Ook de andere medewerkers van P3W konden in de eerste helft van het jaar een deel van de activiteiten weer uitvoeren. Inmiddels neemt het aantal besmetting in Indonesie, en ook op Papoea, weer toe en is er opnieuw een lockdown afgekondigd. Op dit moment (juli 2021) moet P3W een deel van haar activiteiten helaas weer staken.

Over dit project

Overal in West Papoea zijn vrouwen actief betrokken bij de ontwikkeling van hun land en volk. Dat is hard nodig maar niet vanzelfsprekend in een maatschappij, waar vrouwen traditioneel voorbestemd zijn tot een leven binnenshuis. Veel van hen zijn nauwelijks opgeleid. Het vormingscentrum P3W leidt vrouwen op, zodat ze vol zelfvertrouwen kunnen bouwen aan de kerk en de samenleving.

Dit steunt de ‘Delta voor Indonesië’ (2020 – 2023)

Eerste huis-aan-huiscollecte Kerk in Actie brengt half miljoen op

29jan

De huis-aan-huiscollecte van Kerk in Actie in december 2020 heeft het prachtige resultaat van 540.000 euro opgebracht. Meer dan 5.500 collectanten en 500 collectecoördinatoren hebben zich ingezet voor een beter leven voor vluchtelingenkinderen in Griekenland.

Kerk in Actie directeur Jurjen de Groot is onder de indruk. “Een grote groep vrijwilligers stond klaar, de kracht van de kerkelijke gemeenschap. Met een resultaat ver boven verwachting!”
Collectanten collecteerden in meer dan 500 plaatsen in Nederland fysiek, maar ook velen collecteerden met een online collectebus. De collecte werd erg positief ontvangen zowel door collectanten als door gevers; mensen waren positief over dat de Protestantse Kerk zich van deze kant laat zien en het doel werd erg gewaardeerd.
“Het was bijzonder om te zien dat het in veel plaatsen meer werd dan alleen een huis-aan-huiscollecte,” vertelt Gerdine Spilt, coördinator van het collecteteam van Kerk in Actie. “In Tijnje-Terwispel kwam het hele dorp online in actie op initiatief van de diaconie en in Hardenberg ontstond een initiatief met de Voedselbank nadat een collectant onder de indruk was van de armoede die hij in de wijk aantrof. En dit zijn nog maar enkele voorbeelden.”
Beter leven voor vluchtelingenkinderen
De landelijke huis-aan-huiscollecte werd georganiseerd omdat Kerk in Actie, de diaconale organisatie van de Protestantse Kerk in Nederland, wil opstaan voor kwetsbare vluchtelingenkinderen in Griekenland. Niet alleen op Lesbos, maar ook op andere plaatsen in Griekenland moeten vluchtelingen vaak lange tijd wachten voor ze weten hoe hun toekomst er verder uitziet. Onzekerheid, uitzichtloosheid, slechte leefomstandigheden, geweldssituaties en geen onderwijs: het overkomt vele tienduizenden vluchtelingenkinderen. Kerk in Actie gelooft dat deze kinderen recht hebben op een beter leven. Partners van Kerk in Actie helpen met voedsel, kleding en onderwijs en proberen kinderen op een betere plek te krijgen. Ook wordt in de landen van herkomst geïnvesteerd in een beter leven voor kinderen.

In 2021 wordt weer een landelijke huis-aan-huiscollecte gehouden. Kerk in Actie komt dan opnieuw in actie voor vluchtelingenkinderen in Griekenland, want de nood blijft hoog. Aanmelden als collectant of als collectecoördinator kan nu al via kerkinactie.nl/huisaanhuiscollecte.

Persbericht

28 januari 2021

Zeeuwse en Zuid-Hollandse eilanden in actie voor Indonesië

Delta voor Indonesië: zo heet het samenwerkingsverband van protestantse kerken op de Zeeuwse en Zuid-Hollandse eilanden dat zich inzet voor kwetsbare mensen in Indonesië. Op zondag 7 februari houden de kerken een Indonesië-zondag, en daaraan voorafgaand een Indonesië-week met diverse fondsenwervende acties.

Delta voor Indonesië steunt drie projecten: de opvang van straatkinderen in Yogyakarta, een landbouwproject op Java en een vrouwenproject op Papoea. “Het mooie van zo’n samenwerking is dat het niet alleen mensen in Indonesië helpt, maar ook de kerken in onze regio verbindt. Door middel van allerlei acties hebben we in de afgelopen tijd veel geld opgehaald. Tijdens de coronacrisis is het natuurlijk iets lastiger om in actie te komen, maar ook nu willen we laten zien dat we kwetsbare mensen dichtbij en ver weg niet vergeten”, zegt ds. Flip Beukenhorst, voorzitter van de Zeeuwse commissie voor zending, werelddiaconaat en ontwikkelingssamenwerking (zwo) binnen de classis Delta.

Op de Indonesië-zondag op 7 februari geven veel deelnemende kerken aandacht aan Delta voor Indonesië. Er wordt verteld over en gecollecteerd voor de projecten, er worden Indonesische elementen in de liturgie verwerkt en er is een wederzijdse fotogroet tussen Nederland en Indonesië.

In de week ervoor organiseren diverse deelnemende gemeenten fondsenwervende acties en wordt er een speciaal minimagazine over de samenwerking verspreid.

De projecten die de samenwerkende kerken steunen zijn van Kerk in Actie, het diaconale programma van de Protestantse Kerk in Nederland.

Noot voor de redactie

Meer informatie: www.kerkinactie.nl/delta

Menno Hanse, regioconsulent Kerk in Actie, m.hanse@kerkinactie.nl

Dit steunt de ‘Delta voor Indonesië’ (2020 – 2023)

Dit-steunt-de-Delta-voor-Indonesie-1

Meer dan 50 gemeenten in Delta ondersteunen zijn samen kerk in actie voor kwetsbaren in Indonesië. Onder de naam ‘Delta voor Indonesië wordt voor een periode van 3 jaar verschillende partners ondersteund op de eilanden Java en Papoea. Dit zijn de partners:

Meer voedsel door duurzame landbouw en beter samenwerken (Trukajaya)

Java – WereldDiaconaat

van chemicaliën en een betere prijs voor hun producten. De organisatie traint boeren en boerinnen, laat hen werken op demonstratie velden, zet extra koeien in en biogasinstallaties. Men helpt deze boeren om een coöperatie op te zetten, waardoor ze minder afhankelijk zijn van tussenhandelaren en een hogere prijs voor hun producten krijgen. Ook kunnen ze betere landbouwmaterialen gaan gebruiken. Javaanse kerken stimuleren gemeenteleden om duurzame landbouwproducten uit hun eigen omgeving te komen.

Opvang voor straatkinderen (Dreamhouse)

Java – Kinderen in de Knel

In Yogyakarta leven veel kinderen op straat. Zij worden aan hun lot overgelaten en moeten zichzelf zien te redden. De organisatie Dreamhouse kijkt naar hen om. Ze zoeken de kinderen op straat op. In het begin
kunnen de straatkinderen terecht bij

de noodopvang en overgangscentra. Kinderen die de straat definitief willen verlaten kunnen in een opvanghuis terecht. Ze gaan naar een plaatselijke school. Vrijwilligers helpen hen bij hun studie. Dreamhouse wil niet alleen opvang bieden voor straatkinderen, maar ook structureler aan preventie werken: voorkomen dat kinderen op straat belanden. Ze willen zorgen dat kinderrechten beter nageleefd worden.

Sterke vrouwen opleiden (P3W) Papoea – Zending

Het vormingscentrum P3W leidt
vrouwen op, zodat ze vol
zelfvertrouwen kunnen bouwen aan
de kerk en de samenleving. Het
grootste centrum van P3W staat in
Padang Bulan, vlakbij Jayapura. Hier
kunnen vrouwen bijvoorbeeld terecht
voor een cursus diaconaal werk van
negen maanden. Wie niet
(voldoende) kan lezen of schrijven,
krijgt vooraf een alfabetiseringscursus
van drie maanden. Vrijwel alle
vrouwen die cursussen van de P3W
hebben gevolgd, vervullen een
voortrekkersrol in het dorp waar ze
vandaan komen. Ze hebben meer kennis gekregen over de wereld buiten hun dorp. Zij richten vrouwenverenigingen op, leiden alfabetiseringscursussen en geven betrouwbare informatie over ziekten zoals aids. Ze zijn ook in staat om vrouwen te helpen die lijden onder geweld in hun gezinnen.

Meer informatie?

Benieuwd naar meer van Delta voor Indonesië of wil uw gemeenten ook actief worden voor Indonesië? Kijk gerust eens op de pagina van Delta voor Indonesië. Ook kunt u contact opnemen met de voorzitter van ZWO Delta ds. Flip Beukenhorst of met de consulent van Kerk in Actie Menno Hanse:

– Ds. Flip Beukenhorst: beukenhorst@zeelandnet.nl
– Menno Hanse: m.hanse@protestantsekerk.nl

Terug naar een veranderd Yogyakarta

Sinds enige weken zijn Saskia en ik weer terug in Yogyakarta. Hoewel het een en ander al wel vertrouwd aanvoelt, zoals ons huisje en tuin, Indonesisch eten en het klimaat, merken we ook dat de stad die we in maart verlieten behoorlijk veranderd is. In Indonesië geldt een nieuw normaal.
Corona-controle
De reis naar Indonesië was op zichzelf al een vreemde ervaring. Vanzelfsprekend moesten we een negatieve coronatest hebben om überhaupt het vliegtuig in te mogen, maar daarmee was de controle nog niet compleet. Eenmaal aangekomen in Indonesië moesten werd eerst het testresultaat tot wel 10 keer gecontroleerd, maar werd ook onze temperatuur opgenomen, bloeddruk gecheckt en zelf onze zuurstofsaturatie gemeten. Bovendien moesten we ondanks een negatieve coronatest en geen gezondheidsklachten evengoed 14 dagen in thuisquarantaine, hetgeen letterlijk betekende dat we niet verder kwamen dan onze voortuin. |
Ayo pakai masker
Terwijl men in Nederland sinds enkele weken voorzichtig mond-neusmaskers begint te dragen, lijkt dit al de gewoonste zaak van de wereld in Yogya. Letterlijk iedereen draagt aan masker en bij vrijwel elke winkel is het gebruik van een masker verplicht. Sterker nog, op straat is een masker veelal ook verplicht. Als we een wandelingetje maken in het park in de buurt dragen Saskia en ik, net als iedereen, een masker in de buitenlucht.
Of dit effectief is weet ik natuurlijk niet, maar er is in Indonesië in ieder geval geen discussie over het gebruik van maskers. Nederlandse politici lijken tamelijk voorzichtig met dergelijk verplichtingen, maar president Jokowi staat zelfs op grote advertenties langs de straat met de oproep: “Kom op, draagt een masker”.

Gezondheidsprotocol
Naast het gebruik van een masker blijkt Yogya in het nieuwe normaal plotseling de meeste hygienische stad ter wereld geworden. Bij elke winkel, cafe of restaurant vind je een gezondheidsprotocol dat je uitlegt dat je voor binnengaan je handen moet wassen, je temperatuur wordt opgenomen, je een masker moet dragen en dat je afstand moet bewaren. Het mooie is dat veel winkels in Yogya zelfs een wasbak met kraan en zeep voor de deur hebben staan zodat iedereen ter plekke de handen kan wassen.

‘Please help us remember…’

‘Bzz. Bzz.’ ‘Bzz. Bzz.’ Mijn telefoon. Twee keer, twee korte trillingen. Een nieuwe mail. Doorgestuurd, vanuit Indonesië. De afzender blijkt de predikant te zijn die aan het hoofd staat van de kerk in Indonesië waar de Protestantse Kerk in Nederland partner van is. Het onderwerp van de mail is ‘Mijn kleine gebed’. Hij schrijft dat hij die ochtend opstond en nadacht over de moeizame tijd waarin de wereld verkeert. Ter bemoediging stuurt hij Kerk in Actie zijn kleine gebed van die dag:

“Father, we are tempted to worry about so many things.
Our world is a mess! Forgive us for focusing on anything or anyone but You. Thank You for the Bible that equips and empowers us to live each day.
Right now, we declare that You are our only Hope. Please help us remember that You really are in control. In Jesus’ Name, Amen”

Mijn ogen rustte bij de zin ‘Please help us remember that You really are in control’. Met de verhalen van Dreamhouse, Trukajaya en P3W in gedachten blijft die zin terugkomen. ‘Please help us remember…’ Hoewel het ‘in control’ zijn niet altijd makkelijk te verklaren is, helpen de verhalen uit Indonesië mij. Wellicht zijn het herinneringen aan het ‘in control’ zijn…

Dreamhouse

Het hart van de medewerkers van Dreamhouse klopt voor straatkinderen. In deze periode met de pandemie is dat uitdagend. Yogyakarta is namelijk een van de regio’s met de meeste besmettingen. De cijfers liegen er niet om: er zijn zo’n 2700 positieve gevallen, 73 mensen zijn overleden aan het virus en 1957 genazen ervan (cijfers van 2 oktober). Gelukkig laten ze weten dat het op dit moment goed met ze gaat. Tijdens de corona-crisis startte ze bijvoorbeeld met het leren handen wassen van de kinderen. Ze kunnen inmiddels weer opvang bieden voor een klein groepje kinderen. Daarbij merken ze dat er extra aandacht nodig is voor het huiswerk. Daarvoor hebben ze een aparte klas ingericht. De medewerkers van Dreamhouse merken dat de ouders behoefte hebben aan een luisterend oor en een plek om hun verhalen kwijt te kunnen. Door restricties kan dat op dit moment slechts minimaal.

Trukajaya

Ook de Javaanse boeren hebben de impact van de corona-crisis gemerkt. Dat betekende extra werk voor Trukajaya. Ze zijn druk bezig geweest met het opzetten van een online winkel. Op die manier kunnen de producten van de boeren blijvend worden aangeboden. Naast veel online activiteiten en ondersteuning, zijn er ook – heel praktisch – geiten bijgekomen. De regio’s waar Trukajaya werkt, hebben verschillende restricties gehad. De wonogiri regio is groen; alle activiteiten konden daar doorgang vinden. Zuid-Jojga is alleen sinds september weer toegankelijk. Ze zijn dankbaar voor de goede deelname van de gemeenschappen op de activiteiten. En, zeer belangrijk: iedereen bij Trukajaya is veilig en in goede gezondheid!

P3W

Op Papoea steunt Delta voor Indonesië het vormingscentrum P3W. Het doel is even helder als belangrijk: vrouwen opleiden zodat ze kunnen bouwen aan de samenleving en de kerk. De nood van de corona-crisis bracht ze ertoe om de afgelopen periode mondkapjes te naaien, dit ter vervanging van andere werkzaamheden die niet door konden gaan. Daarnaast hebben ze via de kerk een distributiesysteem opgezet voor groente. Door het met een vrachtwagentje buiten de stad bij de producenten in te kopen, hoeven die vrouwen nu niet zelf naar de markt om de groente te verkopen. Besmetting met Covid is daardoor minder groot. Door het distributiesysteem worden ouderen en een aantal organisaties van de kerk van groenten voorzien. Ook zij hebben daarmee minder kans op besmetting.

Online regioavonden Delta voor Indonesië

Najaar 2020

Ontmoeten en niet vergeten

Vanaf 2020 zetten de gemeenten in de classis Delta zich in voor projecten in Indonesië. Juist nu – in corona tijd – willen we elkaar ontmoeten en onze medemens ver weg niet vergeten! Daarom organiseren we voor diaconieën, ZWO- en zendingscommissies in de classis online regioavonden.

In deze uitdagende periode willen we de mogelijkheid geven om elkaar te ontmoeten. Gewoon vanuit uw eigen huis. Online is er de mogelijkheid om andere diakenen, ZWO’ers of leden van de zendingscommissie te spreken rondom actuele vragen: Hoe geef je ZWO-werk vorm in corona tijd? Op welke manier kan je toch nog betrokkenheid creëren bij het werk over grenzen? Naast het leren van elkaar, zal ook vanuit Kerk in Actie input worden gegeven door onze Kerk in Actie consulent Menno Hanse.

Naast ontmoeten vinden we het belangrijk om tijdens de online regioavonden Indonesië niet te vergeten. Hoe gaat het met de projecten die wij ondersteunen? Welke invloed heeft de pandemie op het belangrijke werk wat daar wordt verricht? Kerk in Actie medewerkers Miriam van der Veen en Hanneke van den Biggelaar praten ons bij.

De avonden zijn – op één na – ingedeeld per ring. Dat geeft de mogelijkheid om elkaar binnen de ring te ontmoeten. Mocht de avond van uw ring niet uitkomen, is er donderdagavond 5 november een niet ring gebonden online regioavond. Vanaf 19:30 zal de online ontmoetingsplaats beschikbaar zijn, om 19.45 hopen we te starten. De online ontmoeting zal tot ongeveer 21.15 duren.

Voor de online ontmoeting is het nodig om u vooraf aan te melden via het e-mailadres van onze consulent van Kerk in Actie: m.hanse@protestantsekerk.nl. Geeft bij de aanmelding uw naam, telefoonnummer en kerkelijke gemeente door. Na aanmelding ontvangt u een handleiding voor het technische gedeelte van de online ontmoeting.

Data en ringen

Maandag 2 november: Dinsdag 3 november: Donderdag 5 november: Donderdag 12 november: Maandag 16 november:

Bevelanden Schouwen-Duiveland/Tholen Niet ring gebonden regioavond Zeeuws Vlaanderen Walcheren

We nodigen u van harte uit voor de deze avonden en zien uit naar uw komst!

Hartelijke groet,
Commissie ZWO Zeeland binnen de classis Delta

We dreigen de echte probleemgebieden te vergeten

door Margreeth Ernens (www.gelovenindedelta.nl – 27 Augustus 2020)

OOSTKAPELLE – De coronacrisis houdt de maatschappij zo druk bezig, dat we volgens ds Flip Beukenhorst uit Oostkapelle dreigen te vergeten dat er nog anderen zijn die daarnaast ook kampen met armoede en gevaar. ,,Die worden nog veel zwaarder getroffen door de crisis, laten we dat vooral niet uit het oog verliezen. Je zult bijvoorbeeld maar in Pakistan leven, je had al grote problemen en dan komt de coronacrisis er nog eens bij.’’

,,We zijn nu heel erg bezig met gevaar, in de kerk letten we vooral op protocollen. Loopt alles wel goed. Het doorsnee kerkelijk publiek is natuurlijk niet meer het jongste, ook al wonen we in een betrekkelijk veilig, dunbevolkt gebied als Zeeland. Maar we moeten toch verder kijken dan onze eigen kerk, ons eigen dorp, naar daar waar de problemen zijn.’’

Ds Flip Beukenhorst, voor de gelegenheid gekleed in een Rwandees hemd, dat op een markt in Rwanda (Afrika) ter plekke op maat werd gemaakt door een naaister. In zijn periode als jeugdpredikant begeleidde hij een groep Nederlandse en Belgische protestantse jongeren tijdens een ZWO-ontmoeting met Rwandese jongeren van de Eglise Presbytérienne au Rwanda.

Flip Beukenhorst is predikant in Oostkapelle en voorzitter van de Zeeuwse ZWO-commissie (Zending-Werelddiaconaat-Ontwikkelingssamenwerking). Hij werd op 9 maart 1957 geboren in Schaarbeek bij Brussel, waar zijn vader toen dominee was. Na zijn opleiding protestantse theologie aan de Theologische Faculteit in Brussel was hij actief in allerlei kerkelijke bewegingen en (politieke) actiegroepen. In 1989 werd hij jeugdpredikant in Antwerpen, in 1995 verbond hij zich als predikant aan de protestantse gemeente Menen. Hij maakte zijn Zeeuwse entree in 2000 toen hij de Protestantse/Hervormde Gemeente Oostburg-Zuidzande ging dienen. In 2013 nam hij het beroep aan om predikant van de Protestantse Gemeente Oostkapelle te worden.

Samenwerking

Sinds hij in Zeeland woont houdt hij zich bezig met ZWO. Al snel werd hij voorzitter van de classicale commissie ZWO Zeeuws-Vlaanderen. Nadat hij verkaste naar Oostkapelle werd hij voorzitter van de classicale commissie ZWO Walcheren. Omdat de PKN in 2018 herstructureerde naar de nieuwe classes-indeling, werd het gestimuleerd om allerlei subcommissies samen te voegen. De ZWO-commissies Zeeuws-Vlaanderen en Walcheren vormden algauw een eerste verbinding, mede omdat hij beide commissies goed kende. Daarna volgde al vrij snel contact met andere Zeeuwse regio’s.

Delta ZWO-commissie

Die verbinding is er nog niet helemaal met de aangesloten Delta-regio’s in Zuid-Holland, ,,maar daar werken we wel naar toe. De Zeeuwse ZWO-commissie is dus een tijdelijke oplossing, we willen uiteindelijk een Delta ZWO-commissie’’, zegt Flip. ,,Kerk in Actie-consulent Menno Hanse legt daartoe contacten, maar het heeft natuurlijk tijd nodig. Je moet niet vergeten dat er ook binnen Zeeland verschillende modaliteiten zijn, én je zit met een geografisch aspect. De classis Delta is dan weer een kerkelijk gegeven. Die samenstelling van Zeeland met een deel van Zuid-Holland moet groeien.’’

Monumentje

Als lid van het Classicaal College voor de Visitatie in de classis Delta heeft Flip ook met deze verschillen te maken, maar hij heeft gemerkt dat samenwerken tussen de vier Zeeuwse en de twee Zuid-Hollandse regio’s op dat vlak inmiddels vlot verloopt. ,,Dat geeft hoop voor de gezamenlijke Delta ZWO-commissies. Er is misschien eerst wat koudwatervrees, maar als je elkaar leert kennen, gaat het meteen beter. In Sommelsdijk staat een monumentje, ‘Holland-Zeeland’, daar trek ik me aan op, daar ligt ook de verbinding wat mij betreft.’’

De samenwerking met Menno Hanse ziet hij met plezier tegemoet. ,,Hij is heel jong en het enthousiasme druipt er van af. Ik heb veel zin om met hem plannen te maken en iets tot stand te brengen, en ik denk dat dat bij alle commissieleden zo is.’’

Betrokkenheid

Flip ziet bij alle ZWO-commissieleden een grote betrokkenheid en de wil tot samenwerken. ,,Het zijn mensen die toch verder kijken dan hun eigen gebied. Ze hebben gevoel en verantwoordelijkheid voor mensen ver weg, mensen die ze niet zelf kennen. Het is hun gedrevenheid als Christen. Je leeft niet alleen voor jezelf, maar houdt rekening met anderen verder weg. Het zijn allemaal prachtige mensen, die het stukje Evangelie hebben begrepen en dat in daden omzetten. Het zijn doorzetters met een lange adem.’’

Regio-avonden

Het is de bedoeling dat de activiteiten voor het project Delta voor Indonesië, waar de Zeeuwse ZWO-commissie zich met Kerk in Actie tot 2022 voor inzet, in het najaar weer van start gaan, te beginnen met vier regio-avonden: op 2 november 2020 in Goes, 3 november 2020 in Tholen, 12 november 2020 in Hoek en 16 november 2020 in Koudekerke. Alle regio-avonden hebben hetzelfde programma zodat iedereen in de gelegenheid is te komen. Flip: ,,Het is natuurlijk even afwachten hoe de beperkende maatregelen dan zijn, ook wat de kerkelijke richtlijnen betreft. Hoewel veel mensen een enorme persoonlijke betrokkenheid hebben, zijn er grote aarzelingen om ergens naar toe te gaan uit angst voor besmetting.’’

De Zuid-Hollandse eilanden doen nog niet als regio mee aan het project Delta voor Indonesië, maar er zijn wel plaatselijke initiatieven en daar zal consulent Menno Hanse op inspelen.

U kunt Flip Beukenhorst voor tips en informatie bereiken via: beukenhorst@zeelandnet.nl

Klik hier voor het interview met Kerk in Actie-consulent Menno Hanse. Klik hier voor informatie over het Delta voor Indonesië-project, klik hier voor het laatste nieuws uit Indonesië en klik hier voor informatie over de Zeeuwse ZWO-commissie.

Delta heeft passie voor mensen die het minder hebben

door Margreeth Ernens (www.gelovenindedelta.nl – 27 Augustus 2020)

VLISSINGEN – ,,Het is bijzonder hoe de Delta de schouders zet onder ZWO (Zending-Werelddiaconaat –Ontwikkelingssamenwerking). Er is veel passie voor mensen die het minder hebben.’’ Menno Hanse (26) is sinds dit jaar de nieuwe consulent van Kerk in Actie voor Zeeland, Zuid-Holland en Noord-Holland en hij is ‘blij verrast’ met de inzet voor het project Delta voor Indonesië.

Menno Hanse

Menno is de opvolger van Tom Kolsters, bij velen bekend vanwege het eerdere ZWO-project voor Pakistan. Tot 2022 zet de classis Delta zich in voor Delta voor Indonesië, dat uit drie onderdelen bestaat: Meer voedsel door duurzame landbouw op Java (WD), Opvang voor straatkinderen op Java (KK) en Sterke vrouwen opleiden op Papoea (Z). Menno zal de gemeenten ondersteunen en adviseren bij de verschillende activiteiten die worden ontplooid ten bate van dit project.

Protestantse gemeenten steunen de ZWO vanuit de diaconie, sommige gemeenten hebben tevens een ZWO-commissie die de ZWO-taken behartigt. In de classis Delta werken de vier regio’s uit de provincie Zeeland samen in een gezamenlijke Zeeuwse ZWO-commissie, om het project Delta voor Indonesië te steunen. Ook verschillende gemeenten op de Zuid-Hollandse eilanden in de classis Delta zetten zich in voor dit project.

Zeeuwse roots

Menno Hanse werd op 25 oktober 1993 in Wageningen geboren, groeide op in Veenendaal, waar hij nog steeds woont, en heeft Zeeuwse roots. De familie van zijn vader komt uit Zeeland, maar zag zich na de Watersnoodramp genoodzaakt te verhuizen naar Flevoland. Een aantal familieleden woont nog in Nieuwerkerk, en zijn vader heeft nog een onmiskenbaar Zeeuws accent.

De nieuwe consulent deed de opleiding HBO-theologie in Ede met als uitstroomprofiel ‘voorganger’. Tijdens zijn stage in een zogenoemde Vogelaarwijk – een probleemwijk met veel mensen aan de onderkant van de samenleving – in Amsterdam Nieuw-West, kwam hij tot de conclusie dat een predikant over een gerijpt karakter en gerijpt geloof moet beschikken om daadwerkelijk iets te kunnen betekenen.

Mooi blik

Hoewel hij al sinds zijn tienerjaren ernaar verlangde predikant te worden om zo mensen duurzaam blij te maken en inhoudelijk diep te kunnen helpen, voelde hij zich na zijn afstuderen nog te jong om als predikant aan de slag te gaan. Zijn oude kinderdroom om ‘iets’ met auto’s te gaan doen, kwam weer boven en hij begon drie jaar terug samen met twee broers een zaak in moderne auto’s. ,,Als kleine jongens speelden we altijd al ‘autobedrijfje’ en ik hou nu eenmaal van mooi blik…’’

Daar werkte hij fulltime, maar eigenlijk wilde hij toch iets doen met zijn opleiding. Toen hij dan ook bij Kerk in Actie als consulent aan de slag kon, was dat voor hem een geschenk uit de hemel. Tegenwoordig werkt hij dus 32 uur voor Kerk in Actie en op de woensdagen voor zijn autobedrijf. Zijn twee broers vullen de andere dagen in het bedrijf in.

,,Op deze manier kan ik mijn liefde voor de kerk en het Evangelie weer kwijt, Kerk in Actie samen met het autobedrijf, dat is een mooie combinatie voor mij’’, zeg hij daarover. ,,Ik kan laten zien dat het Evangelie belangrijk is. Via Kerk in Actie kunnen we handen en voeten geven aan het Evangelie. Dat kan door online ondersteuning of een fysiek gesprek. En samenwerken met ZWO’ers en diakenen is heel erg leuk.’’

Delta-ZWO

Menno heeft goede hoop dat de Zeeuwse ZWO straks een Delta-ZWO wordt, dus inclusief de betrokken gemeenten op de Zuid-Hollandse eilanden. ,,Ik wil ze nog meer gaan betrekken bij Delta voor Indonesië. Eigenlijk was ik positief verbaasd over de Zeeuwse ZWO omdat het zo goed werkt. Zo’n overkoepelend systeem helpt gemeenten goed op weg, ze hoeven het niet zelf allemaal uit te zoeken. Het is belangrijk om elkaar op te zoeken en te steunen. Er zit heel veel passie en betrokkenheid bij, daar wil je toch bij horen? Ik kan me voorstellen dat de gemeenten op de Zuid-Hollandse eilanden zich ook willen aansluiten als ze deze boodschap horen. Het gaat immers om mensen helpen.’’

Ideeën

Hij heeft een aantal ideeën, die tot nu toe nogal zijn vertraagd door de coronacrisis, maar verwacht dat in het najaar weer meer acties kunnen worden opgezet.

Als eerste belegt hij in november binnen de Delta een aantal regioavonden voor de Indonesië-projecten. ,,Als iemand ideeën heeft voor deze regioavonden, spui ze en neem vooral contact met me op, dat zou ik erg fijn vinden. Ik wil zoveel mogelijk mensen betrekken bij het project.’’ De verschillende ZWO-commissies krijgen te zijner tijd een uitnodiging voor een regioavond.

Indonesië dichtbij brengen

Voor 2021 heeft hij ook grote plannen. Er wordt een reis naar Indonesië georganiseerd (ook die is vertraagd door de coronacrisis) én er wordt een tentoonstelling voorbereid met werk van Indonesische kunstenaars. ,,Ik hoop dat ze ook op tournee kunnen gaan door de Delta. Het worden dan avonden met muzikanten, met verhalen over de Bijbel, hun kunst en de dingen die men in Indonesië doet. Zo kunnen we Indonesië steeds opnieuw dichtbij brengen. Wat vertellen zij ons, wat kunnen wij van hen leren. En ze kunnen ook duidelijk maken hoe groot de nood daar is.’’

U kunt Menno Hanse voor tips en informatie bereiken via:
m.hanse@protestantsekerk.nl

Klik hier voor het interview met ZWO-voorzitter ds Flip Beukenhorst. Klik hier voor informatie over het Delta voor Indonesië-project, klik hier voor het laatste nieuws uit Indonesië en klik hier voor informatie over de Zeeuwse ZWO-commissie.

#PapuanLivesMatter

De beelden van de dood van George Floyd, als gevolg van gewelddadig racistisch optreden van de politie in Minneapolis op 25 mei dit jaar, gingen de wereld over en brachten een golf van verontwaardiging en protesten op gang. Niet alleen in de VS, maar ook in Europa en in Nederland. #Blacklivesmatter werd een slogan die door iedereen herkend wordt.

In Indonesië werd deze anti-racisme leus omgevormd tot #PapuanLivesMatter. Want ook in Papua weten ze wel wat het is om racistisch bejegend te worden. Maar het is nieuw dat grote groepen jonge Indonesiërs zich hierbij aansluiten; opeens krijgen ze door: wij hebben ook zo’n probleem in ons eigen land. Een directe aanleiding was de rechtszaak tegen 7 Papoea’s die voor een rechtbank in Balikpapan (op Kalimantan/Borneo, drieduizend km van Jayapura in Papua) werden beschuldigd van hoogverraad. Dit vanwege de rol die zij hebben gespeeld bij de demonstraties tegen racisme, vorig jaar augustus- september.

Die demonstraties vorig jaar vonden in Papua plaats, na racistisch optreden door de politie tegen Papua-studenten in Surabaya. Net als in de VS nu, kwam er geen einde aan de verontwaardiging, omdat dit niet de eerste keer was dat Papoea’s racistisch werden bejegend. Het komt voor in het dagelijks leven, maar vooral ook in het optreden van de politie in Papua. Ook Papoea’s vinden de dood als gevolg van gewelddadig politieoptreden, en er wordt nooit iemand voor bestraft of ontslagen. Vanwege de heftigheid van de demonstraties en tegendemonstraties, waarbij overheidsgebouwen in brand werden gestoken en waarbij doden vielen, was Papua even wereldwijd in het nieuws. Maar nadat het oog van de wereld zich weer op andere zaken richtte, zaten er nog meer dan 100 demonstranten vast. Waarvan de 7 die terechtstonden in Balikpapan. Er werden straffen van 5 tot 17 jaar tegen hen geëist. Naast de #PapuanLivesMatter demonstraties waren er verklaringen en oproepen van religieuze leiders in Papua, waaronder onze zusterkerk de GKI Papua; van een collectief van katholieke priesters in Papua; van de Indonesische Raad van Kerken (PGI) en van vele Indonesische en internationale mensenrechtenorganisaties. Misschien durfde de rechtbank in Balikpapan onder deze druk een veroordeling voor hoogverraad niet aan; misschien zagen ze in dat het hier om protesten tegen racisme en niet om hoogverraad ging. De zeven demonstranten werden op 17 juni veroordeeld tot gevangenisstraffen van 11 en 10 maanden. In de eerste week van juli komen de eersten vrij, en een paar weken later volgt de tweede groep. De opluchting is groot. Maar tegelijk is men zich ervan bewust dat er nog zo’n 40 demonstranten vastzitten, in afwachting van een tenlastelegging en een rechtszaak. En dat de discussie over discriminatie en etnisch profileren door de politie in Indonesië nog in de beginfase is.

Onze partnerkerk GKI Papua heeft bijgedragen aan de kosten voor de advocaten van de zeven Papua demonstranten. De leiding van de kerk dankt haar partners voor hun betrokkenheid bij deze zaak in de strijd tegen racisme in Papua.
Mirjam Boswijk, 29/06/2020

Ter aanvulling:

https://www.nrc.nl/nieuws/2020/06/17/na-black-lives-matter-heeft-indonesie-nu-papuanlivesmatter-a4003161

https://frieschdagblad.nl/2020/7/1/opinie-het-is-nu-tijd-voor-een-gezamenlijk-excuus-aan-de-bevolking-van-papua ?

Na Black Lives Matter heeft Indonesië nu #PapuanLivesMatter

Discriminatie Zeven Papoea’s die vorig jaar demonstreerden tegen discriminatie zijn woensdag veroordeeld voor landverraad. Door de wereldwijde beweging tegen racisme is er opeens meer aandacht voor hun lot. NRC Annemarie Kas 17 juni 2020

Videoweergave van de uitspraak woensdag bij de rechtbank in Balikpapan.Reuters

Door een megafoon roept één activist een paar woorden van de zin. Steeds herhaalt een grote groep Indonesiërs hem. Ze zitten geknield. „Wij bieden onze verontschuldigingen aan… aan de Papoea’s… voor de onderdrukking… door ons land.” De afgelopen dagen gingen Papoea’s samen met Indonesiërs uit de rest van het land de straat op om aandacht te vragen voor zeven Papoea-activisten die al sinds zomer vorig jaar vast zitten. Die mengeling maakt het bijzonder: meestal zet alleen

een vaste club van activisten, advocaten en Papoea’s zich in voor het lot van de Papoea’s. Maar de Black Lives Matter-beweging uit de Verenigde Staten heeft navolging gekregen in Indonesië: #PapuanLivesMatter. Door die hashtag kreeg woensdag de uitspraak in de zaak van de zeven activisten veel extra aandacht. Tegen hen was vijf tot zelfs zeventien jaar celstraf geëist wegens landverraad. In augustus vorig jaar waren demonstraties tegen racisme uitgelopen op rellen in Papoea, in het uiterste oosten van Indonesië. Tientallen Papoea’s werden gearresteerd. Deze zeven zouden achter de organisatie van de demonstraties zitten.

Celstraffen onder een jaar

De zeven kregen allemaal veel minder celstraf opgelegd dan tegen hen was geëist: hun straffen kwamen allemaal onder een jaar uit. Maar ze hadden nog geen nacht in de cel mogen doorbrengen, reageerde Andreas Harsono, onderzoeker bij mensenrechtenorganisatie Human Rights Watch, in een verklaring op de uitspraken: „Ze protesteerden tegen racisme, maar werden veroordeeld voor landverraad.” De zeven waren overgebracht van Jayapura, de provinciehoofdstad van Papoea, naar een gevangenis duizenden kilometer verderop in Balikpapan, Kalimantan. Dat zijn koloniale praktijken, zegt mensenrechtenadvocaat Veronica Koman. „Zo verbanden de Nederlanders ook mensen die hun niet bevielen. Weg van vrienden, familie en gemeenschap. Het is dehumaniserend.” De Indonesische Koman is in haar eigen land ongewenst verklaard wegens haar berichtgeving op sociale media over misstanden tegen Papoea’s. Ze woont in Australië.
Veel mensen spreken nu hun sympathie uit. Dat is nieuw en hartverwarmend Zo veel binnenlandse steun als deze zeven nu met #PapuanLivesMatter krijgen, zo groot was de steun vorig jaar zomer tijdens de onrust in Papoea bij lange na niet, vertelt Koman. „Veel mensen van buiten het gewone kringetje spreken nu hun sympathie uit. Dat is nieuw en het is hartverwarmend.” De kwestie vorig jaar draaide om racistische bejegeningen van Papoea’s. Een groep studenten was uitgescholden voor honden, varkens en apen. De politie zou hen ook hebben geïntimideerd.
Voor veel Papoea’s valt de strijd tegen racisme samen met hun verlangen om onafhankelijk van Indonesië te worden. Eind jaren zestig nam Indonesië de

zeggenschap over Papoea over, na een referendum dat volgens velen een farce was. De activisten willen een nieuw referendum over onafhankelijkheid. Maar de beweging rond #PapuanLivesMatter gaat vooral over de manier waarop Papoea’s consequent racistisch bejegend worden door politie, leger en andere instituties.Obby Kogoya

Het voorbeeld van Papoea Obby Kogoya gaat online weer veel rond. In 2016 zou een politieagent op zijn hoofd hebben gestapt voor zijn arrestatie – bijna zoals bij George Floyd in de Verenigde Staten. Het is niet zo dat Indonesiërs hiervóór geen hart hadden, zegt Veronica Koman, maar ze weten volgens haar vaak weinig van de kwestie af: „De komst van smartphones heeft Papoea’s erg geholpen. De afgelopen jaren konden ze steeds beter laten zien hoe zij behandeld worden, met filmpjes en foto’s. Op sociale media is er geen ontkomen meer aan. Nu met Black Lives Matter viel ineens het kwartje: wacht even, wij hebben zo’n probleem ook in ons eigen land.” Mogelijk heeft de grote druk vanuit binnen- en buitenland om de zeven activisten vrij te laten bijgedragen aan de relatief lage straffen die ze woensdag kregen opgelegd. Maar naast hen zitten nog tientallen anderen Papoea’s vast die ook vorig jaar gearresteerd werden. En ook al vielen deze straffen mee, ze laten nog steeds zien dat het Indonesische rechtssysteem racistisch handelt, schrijft Veronica Koman na de uitspraken op Twitter: „Wat er ook gebeurt, West-Papoea’s móéten schuldig bevonden worden door Indonesische rechtbanken.”

‘Kami minta maaf”: ‘Wij bieden onze verontschuldigingen aan…’ Dat was tot onze vreugde kortgeleden te horen bij een antiracisme-demonstratie in Jakarta. ‘Wij bieden onze verontschuldigingen aan, aan de Papoea’s, voor de onderdrukking door ons land.’

Friesch Dagblad Hindrik van der Meer 01 juli 2020
Het waren Indonesische jongeren die die zinnen berouwvol scandeerden. ‘Kami minta maaf’ klonk er. Zo brachten zij het onrecht ter sprake dat de Papoea’s werd en wórdt aangedaan. Papoea’s die in Jakarta studeren worden daar vaak en ongestraft

voor apen uitgemaakt, onder het motto: ‘Hoe verder van Jakarta, hoe meer aap je bent.’ Papoea’s worden neergezet als dom, lui, onderontwikkeld, verslaafd aan drugs en sterke drank. Kortom: primitief en minderwaardig. Wie weet heeft van de schendingen van mensenrechten in het voormalige Nederlands Nieuw-Guinea zal beseffen dat deze daad van Indonesische studenten uniek en moedig was.

Ook bij de antiracisme-demonstratie, dichter bij huis, in Leeuwarden werd aandacht gevraagd voor de situatie in Papua. Talia Ruijg uit Heerenveen gaf met een aantal medestanders een signaal af. Met de verboden vlag van Papua duidelijk zichtbaar protesteerde zij tegen het openlijke racisme dat de Papoea’s hebben te verduren. Ook pleitte ze voor bewustwording van de Nederlandse medeverantwoordelijkheid voor de situatie die daar is gegroeid.

Laf

Toen in 1949 Nederlands-Indië veranderde in Indonesië, probeerde Nederland de Papoea’s nog naar een eigen zelfstandige toekomst te leiden. Maar het was te laat. De hoop daarop leeft echter nog steeds. Na de overdracht van Papua aan Indonesië in

1962 trok Nederland de handen er van af. Door het Young Papua Collective (YPC) wordt de houding van Nederland als laf gekwalificeerd. In het Friesch
Dagblad wordt terecht al jaren aandacht geschonken aan de situatie van de Papoea’s in de voormalige Nederlandse kolonie. Veel Friezen werkten daar immers in zending en missie, soms haast hun hele leven.

Boekje kerken

In Papua ontstond de GKI, de Geredja Kristen Indjil, de Evangelisch Christelijke Kerk. Vanuit het oecumenisch forum van dit kerkverband verscheen onlangs het boekje Om de menselijke waardigheid in Papua. Naast de geschiedenis van de kerk daar wordt de huidige situatie in het land beschreven. De feiten van de gewelddadige Indonesische onderdrukking worden op een rij gezet. Hoewel het koloniale tijdperk voorbij is, lijkt Indonesië nu op haar beurt veel op de kolonisator. Het heeft lang geduurd voor Nederland ‘Minta maaf’ kon zeggen voor de zwarte bladzijden in de koloniale tijd in Nederlands-Indië. Zou dat nu niet een handvat kunnen zijn om Indonesië te bewegen oog te hebben voor de gerechtvaardigde wensen van de Papoea’s? Getuige het rapport van de kerken in Papua, willen zij gezamenlijk wegen vinden om weerstand te bieden aan wat Papua overkomt. Ze hebben daarbij ook hun hoop gevestigd op de Indonesische zusterkerken. Papua moet ‘een land van vrede’ zijn, dat is waar de kerken op hoopten. Papua is echter een wingewest geworden en de rechten van de inheemse bevolking worden miskend.

Papua moet ‘een land van vrede’ zijn, dat is waar de kerken op hoopten

Door een transmigratieprogramma van de Indonesische regering werden en worden er zoveel inwoners van het overbevolkte Java naar Papua overgebracht, dat de oorspronkelijke bewoners in hun eigen land in de minderheid zijn! Voor de nieuwe inwoners worden door het leger in het woongebied van de inheemse bevolking uitgestrekte rijstvelden aangelegd. Aan buitenlandse bedrijven wordt toestemming gegeven koper en goud te winnen. De Indonesische overheid legt havens en wegen aan, dwars door woongebieden van de Papoea’s, en de ongerepte indrukwekkende natuur. Grote stukken oerwoud worden gekapt voor de aanleg van palmolieplantages. De Papoea’s profiteren er als de oorspronkelijke bewoners

nauwelijks van. Protesteren tegen deze grootschalige economische projecten komt hen duur te staan. Als ze protesteren worden ze beschouwd als terroristen. Bij demonstraties en protestacties worden velen gearresteerd, activisten worden bedreigd en vermoord. Door de Indonesische militairen wordt hard en meedogenloos tegen hen opgetreden. Velen zijn vanwege het geweld gevlucht en verschuilen zich in de oerwouden. Vrouwen en kinderen sterven daar door voedselgebrek en ziektes.

De kerkelijke leiders maken zich tot stem van de inheemse bevolking. De Papoese kerken zien helaas de situatie van de Papoea’s op dit moment als uitzichtloos. Ze omschrijven het als volgt: ‘Dit land is identiek met rouw, dood en boosheid, zowel persoonlijk als collectief. Daardoor hebben we geen hoop meer, geen richting, geen perspectief. De migranten worden bevoordeeld en de Papoea’s worden gedwongen zich te assimileren. Over tien jaar zal het over zijn’.

Apartheid

De vraag rijst dan ook of het hen net zo zal vergaan als eertijds de Indianen in Noord- Amerika, de Maori’s in Nieuw-Zeeland en de Aboriginals in Australië . In het boekje wordt de situatie van Papua vergeleken met de strijd tegen de apartheid in Zuid- Afrika. Tegelijk met een luid protest wordt op basis van Bijbelse motieven een oproep gedaan om met alle betrokken partijen te komen tot een vreedzaam overleg, onder het motto‘ Papua, land van Vrede’. Ook wordt een appel gedaan op de Wereldraad van Kerken om mee te werken aan het tot stand brengen van een eerlijke en vruchtbare dialoog. De studenten in Jakarta boden als kleine voorhoede hun excuses aan. ‘Wij’ bieden onze verontschuldigingen aan, riepen ze. In het Indonesisch bestaan twee woorden voor ‘wij’: kamien kita. Zij gebruikten dus ‘kami’. ‘Kami’ slaat alleen op die aanwezige groep. Bij kita denk je aan een volledig wij, aan alle wereldburgers, aan iedereen. Laten wij hopen dat alle acties voor de gelijkwaardigheid van mensen ooit gesteund zullen worden door dat kita! ‘Kita minta maaf!’‘

Om de menselijke waardigheid in Papua’ is een uitgave van het Oecumenisch Forum van Kerken in Papua, onder redactie van ds. Benny Giay. Uit het Indonesisch vertaald door ds. H.J. van der Steeg, voormalig zendingspredikant in Papua. Het is te bestellen via: steegvenema@kpnplanet.nl (5 euro plus verzendkosten)Hindrik van der Meer (81) werkte van 1961-1962 samen met zijn vrouw Beitske als onderwijzer in Papua, in het dorpje Seroei op het eiland Japen. Tegenwoordig woont hij op Fûns bij Jorwert

dinsdag, 26 mei

Onlangs verscheen het boekje Om de menselijke waardigheid in Papua. Deze publicatie betreft een vertaling vanuit het Indonesisch en bevat de tekst van herderlijke brieven die in de jaren 2012-2018 door kerken op Papua werden uitgegeven. In deze brieven geven de kerken stem aan wie geen stem hebben. Dr. Benny Giay, in Nederlandse zendingskringen geen onbekende, is één van de ondertekenaars van
de brieven.

De herderlijke schrijvens zwijgen niet over alles wat er in Papua gebeurt: militair geweld, racisme en discriminatie en het lijden van de Papua’s. Problemen worden benoemd en aangeklaagd. De brieven kunnen als een gedurige oproep tot dialoog worden verstaan en als oproep tot bemiddeling door een derde partij. Tegelijkertijd vormen de brieven een oproep tot een nieuwe spiritualiteit waarin de Papua’s hun lijden verbinden aan het lijden van Christus. Een deel van de in het boekje opgenomen documenten werd in februari 2019 aangeboden aan de Wereldraad van Kerken, die toen een pastoraal bezoek brachten aan kerken in Papua. De Nederlandse uitgave is tot stand gekomen als publicatie van de Werkgroep Papua Solidariteit.

Henk van der Steeg, oud-zendingswerker in Papua en lid van de Papua-werkgroep, schrijft: ‘In het boekje krijgen de slachtoffers een gezicht: namen van slachtoffers worden genoemd, kinderen soms nog, een jongen die net is overgegaan naar de tweede klas van de middelbare school. De schrijvers zijn predikanten van het Oecumenisch Forum van Kerken in Papua. Zij vertellen de verhalen over wat er gebeurt. Wie anders doet het? Journalisten van buiten Indonesië krijgen geen toestemming om het gebied te bezoeken, het leger en de Indonesische media verdraaien de feiten, de universiteit loopt aan de leiband van de regering. In Indonesië staat Papua er alleen voor.’

Exemplaren van de uitgave zijn voor € 5,- per stuk te verkrijgen bij H. van der Steeg: steegvenema@kpnplanet.nl.

Beste leden van de ZWO- commissies en diaconieën in ons mooie Zeeland.

Wat een bijzondere tijd de laatste 3 maanden, en nog steeds is niet alles zoals we altijd gewend waren. Geen kerkdiensten, geen collecten, geen reeds geplande acties. Begrijpelijk dat dus nu ook op dit moment de bijdragen voor ons Project “Delta voor Indonesië” achterblijven. Van het totaal toegezegde bedrag voor geheel Zeeland was slechts 5% binnen, aan het begin (eind maart) van de corona crisis.

We hopen dat u op alternatieve manieren, nu we geen rommelmarkten, collecten enz. hebben kunnen houden, toch bepaalde acties opzet. Wij vragen u ook om het geld dat inmiddels voor het project is ontvangen z.s.m. over te maken naar 1 van onderstaande projectnummers.

Mocht het u niet gelukt zijn om alternatieven manieren gevonden te hebben, misschien is het dan mogelijk om i.o.m. uw kerkenraad een extra collecte te gaan houden in de komende periode, nu in vele gemeenten de kerkdiensten weer gaan starten. Mocht u nog ideeën nodig hebben voor een alternatieve manier van fondswerving neem gerust contact met ons op.

In de bijlage een alternatieve manier van acties, wilt u de poster van de boekverkoop s.v.p. uitprinten en in uw kerkgebouw ophangen t/m 20 augustus? De 2e bijlage is een soepactie de eerste 10 liter tomatensoep van de 60 liter die verkocht is.

Ook willen we hierbij alvast melding maken van de data van de regionale ZWO-avonden, die in november zullen worden gehouden. Hou s.v.p. hiermee alvast rekening bij de planning: Bevelanden op 2 nov., Schouwen-Duiveland-Tholen op 3 nov., Zeeuws-Vlaanderen op 12 nov., Walcheren op 16 nov. Een uitgebreidere uitnodiging volgt in september a.s.

Met een vriendelijke groet, namens de Zeeuwse ZWO Commissie, Petra van den Berge, penningmeester ZWO-Zeeland, tel. 06-13167690 Ds. Flip Beukenhorst, voorzitter ZWO-Zeeland, tel. 0118-586648

Projecten ‘Delta voor Indonesië’ van 2020 t/m 2022

De opbrengsten van collecten, acties enz. kunnen gestort worden op het volgende banknummer met vermelding van het projectnummer

Voor alle drie de projecten te samen: Delta voor Indonesië
NL89ABNA 0457 457 457 t.n.v. Kerk in Actie te Utrecht o.v.v. projectnr: K 01004

Voor : Meer voedsel en inkomen door duurzame landbouw op Java
NL89ABNA 0457 457 457 t.n.v. Kerk in Actie te Utrecht o.v.v. projectnr: W 017891

Voor : opvang van straatkinderen op Java
NL89ABNA 0457 457 457 t.n.v. Kerk in Actie te Utrecht o.v.v. projectnr: K 017881

VOOR: sterke vrouwen opleiden op Papoea
NL89ABNA 0457 457 457 t.n.v. Kerk in Actie te Utrecht o.v.v. projectnr: Z 009401

Met vr groet Petra v d Berge Penningmeester ZWO-Zeeland 0613167690

Langzaam start alles weer op in Indonesië

donderdag 25 juni 2020
Sinds enkele weken komt het maatschappelijk leven in Indonesië weer een beetje op gang. Veel mensen kunnen weer aan het werk, maar er zijn nog wel regels en beperkingen zoals het dragen van mondkapjes en het bewaren van afstand. De vraag is nog wel of deze ontwikkelingen voortkomen uit een daling van het aantal corona besmettingen of uit economische noodzaak. Volgens de officiële statistieken is er namelijk geen daling maar eerder een stijging. Er lijkt nog steeds veel onduidelijk over de daadwerkelijke verspreiding van het virus in Indonesië. Volgens officiële statistieken zijn er op 25 juni in Indonesië 50.187 mensen positief getest op COVID-19 en daarvan zijn er 2.620 overleden. Maar lang niet iedereen wordt getest.

Bij de partners worden dingen ook langzaam weer opgestart. Zo is Dreamhouse voorbereidingen aan het treffen om de activiteiten met kinderen weer op te starten. De scholen en universiteiten geven nog steeds alleen online onderwijs en dat zal ook nog wel even zo blijven.
Online
Een aantal boeren in Trukajaya hebben ook hun werk weer op kunnen pakken. Ze hebben weer een aantal geiten kunnen kopen en worden begeleid bij de verzorging van het vee. Maar in Gilanghario ligt alles nog stil. Er zijn een aantal mensen besmet met corona, waaronder het dorpshoofd. Daarom heeft het dorpsbestuur besloten alle vergaderingen en activiteiten stil te leggen. Omdat er nog zoveel online gebeurd, zijn er ook een aantal video’s en brochure gemaakt om mensen wel te kunnen blijven ondersteunen. Zo is er nu een instructievideo over biologische landbouw en het telen van gewassen. Ook de kerk organiseert nog steeds online diensten, want samen komen en vieren is nog steeds niet mogelijk.
Vreugde en verdriet
In Papua zijn er 1.563 mensen positief getest, waarvan er 19 zijn overleden. Een HIV/Aids kliniek waar P3W nauw mee samenwerkt is ook begonnen met testen, zodat er meer mensen getest kunnen worden. P3W functioneert verder op halve kracht en houd met iedereen contact via de telefoon en whatsapp. Tegelijk gaan ‘gewone’ gebeurtenissen van vreugde en verdriet ook gewoon door in de hechte gemeenschap waarin P3W werkt. Zo is twee weken geleden een oude mevrouw overleden die ¾ van haar leven verbonden was aan P3W. Niet aan corona, maar gewoon van ouderdom. Ze was ‘s morgens nog met een kleinzoon naar de markt geweest, ging ‘s middags op bed liggen om uit te rusten en werd niet meer wakker. Met inachtneming van de coronaregels hebben de familie en P3W en de kerk haar een waardige afscheidsdienst gegeven. De tweede oude dame, ibu Thina, werd deze week 80. Voor haar heeft P3W, ook met de nodige beschermingsmaatregelen, een verjaardagsfeestje georganiseerd. Beide dames staan op de foto in dit bericht. Links Ibu Thina die 80 is geworden. Goed om te ontdekken hoe ‘gewone’ vreugde en verdriet ook een plek kunnen hebben in deze tijd.

Meer voedsel door duurzame landbouw en beter samenwerken – Java (WD)

Trukajaya is sinds 1966 de diaconale organisatie van de Javaanse Kerk (GKJ). De organisatie heeft veel kennis over duurzame landbouw. Trukajaya wil het inkomen van de boeren, boerinnen en landarbeiders in deze twee dorpen verbeteren door minder gebruik van chemicaliën en een betere prijs voor hun producten. De organisatie traint boeren en boerinnen, laat hen werken op demonstratie velden, zet extra koeien in en biogasinstallaties. Men helpt deze boeren om een coöperatie op te zetten, waardoor ze minder afhankelijk zijn van tussenhandelaren en een hogere prijs voor hun producten krijgen. Ook kunnen ze betere landbouwmaterialen gaan gebruiken. Javaanse kerken stimuleren gemeenteleden om duurzame landbouwproducten uit hun eigen omgeving te komen.

Opvang voor straatkinderen – Java (KK)
In Yogyakarta leven veel kinderen op straat. Zij worden aan hun lot overgelaten en moeten zichzelf zien te redden. De organisatie Dreamhouse kijkt naar hen om. Ze zoeken de kinderen op straat op. In het begin kunnen de straatkinderen terecht bij de noodopvang en overgangscentra. Kinderen die de straat definitief willen verlaten kunnen in een opvanghuis terecht. Ze gaan naar een plaatselijke school. Vrijwilligers helpen hen bij hun studie. Dreamhouse wil niet alleen opvang bieden voor straatkinderen, maar ook structureler aan preventie werken: voorkomen dat kinderen op straat belanden. Ze willen zorgen dat kinderrechten beter nageleefd worden.

Sterke vrouwen opleiden – Papoea (Z)
Het vormingscentrum P3W leidt vrouwen op, zodat ze vol zelfvertrouwen kunnen bouwen aan de kerk en de samenleving. Het grootste centrum van P3W staat in Padang Bulan, vlakbij Jayapura. Hier kunnen vrouwen bijvoorbeeld terecht voor een cursus diaconaal werk van negen maanden. Wie niet (voldoende) kan lezen of schrijven, krijgt vooraf een alfabetiseringscursus van drie maanden. Vrijwel alle vrouwen die cursussen van de P3W hebben gevolgd, vervullen een voortrekkersrol in het dorp waar ze vandaan komen. Ze hebben meer kennis gekregen over de wereld buiten hun dorp. Zij richten vrouwenverenigingen op, leiden alfabetiseringscursussen en geven betrouwbare informatie over ziekten zoals aids. Ze zijn ook in staat om vrouwen te helpen die lijden onder geweld in hun gezinnen.

Ver weg, dichtbij

vrijdag 22 mei 2020
Coronatijd. Op heel veel verschillende manieren ervaren we nabijheid en afstand. Op maandag 11 mei ervoeren we dat op een bijzondere manier tijdens een Online Ontmoeting van Delta voor Indonesië. Hoewel we op afstand zaten, ieder in zijn eigen woning, was er nabijheid rondom de zorgen en hoop voor Indonesië. Door de gedeelde ervaring van onzekerheid door het virus is Indonesië dichterbij dan ooit.

De zorgen en hoop voor het eilandrijke land kwamen dichtbij door de aanwezigheid van Kor Grit. Kor is sinds januari 2020 uitgezonden medewerker naar Indonesië. De coronacrisis bracht hem terug in Nederland. Samen met de woorden van twee relatiebeheerders werd het beeld geschetst van een land waar het virus met haar gevolgen heel verdeeld worden ervaren. Het gaat van onwetendheid tot paniek, van zorgeloosheid tot nood.
Lokale verschillen
De maatregelen om de verspreiding van het virus in Indonesië tegen te gaan worden voornamelijk lokaal bepaald. Dit zorgt ervoor dat regels per regio kunnen verschillen. Zeker voor inwoners die voor het inkomen afhankelijk zijn van de straat, zijn de gevolgen groot. Met haast geen sociale vangnetten zoals Nederland rijk is, raken nieuwe regels veel inwoners direct.
De verschillende projecten die gesteund worden door de Delta voelen elk op hun eigen manier de impact van het virus en de ingrepen van de overheid. Zo kiest Dreamhouse ervoor om kinderen op straat op te zoeken en voorlichting te geven over hygiëne. Vormingscentrum P3W mag de vrouwen niet meer bezoeken in de afgelegen dorpen waar ze vandaan komen. Het contact wordt nu via sms en bellen onderhouden. De creativiteit en inzet is bewonderenswaardig!
Acties
Vanuit de situatie in Indonesië, ver weg, ging het laatste gedeelte van de Online Ontmoeting over dichtbij, de eilandrijke Delta. De deelnemers, waaronder een groot gedeelte van de centrale Zeeuwse ZWO, wisselde initiatieven uit van acties die de betrokkenheid bij de projecten in Indonesië levend houden. Van soepactie tot brieven, kaartenverkoop tot spaardoosjes: Delta is ook in coronatijd dichtbij voor ‘ver weg’ Indonesië!

Mamit liep groot gevaar op straat

20 mei 2020
Hij liep elke dag uren over straat om groente en fruit te verkopen. Meneer Mamit is 73, heeft een longaandoening en is erg zwak. Hij woont alleen in een vervallen appartement, in een buitenwijk van Jakarta. Zijn kinderen geven niet om hem, daarom moet hij groenten blijven verkopen. Daarmee kan hij de huur en enkele andere basisbenodigdheden betalen.

Gevaar

Gelukkig heeft hij van een gul persoon een stuk land te leen gekregen. Hierop kan hij onder andere bananen, papaja’s en zoete aardappelen verbouwen, die hij op straat verkoopt. Een vrouw die vaak wat bij hem koopt, merkte dat hij bleef doorgaan met de verkoop. Ook terwijl het coronavirus in Jakarta veel mensen had besmet. Ze klopte aan bij een partnerorganisatie van Kerk in Actie om hen de situatie voor te leggen. Samen zijn ze naar Mamit gegaan om de situatie te bespreken. “Ik had geen idee hoe gevaarlijk het coronavirus voor mij is en ik heb het geld nodig om te kunnen overleven. En hoeveel kans ik loop om besmet te raken op straat tijdens de verkoop als er zo’n besmettelijk virus aanwezig is.” Mamit had geen idee, maar ook geen keuze.
Hulp uit onbekende hoek
Na dit gesprek heeft hij financiële ondersteuning gekregen zodat hij niet meer de straat op hoeft om groenten en fruit te verkopen. En een hygiënepakket met onder andere een mondmasker en desinfecterende zeep De vrouw die vaak groenten bij hem kocht, doet nu elke week een aantal boodschappen voor hem. Zo hoeft Mamit de straat niet meer op en wordt hij hopelijk geen slachtoffer van het virus.

Daratolona overleeft het virus nu hopelijk wel

14 mei 2020
Mevrouw Daratolona is 70 jaar. Samen met haar man woont ze in een klein dorpje, tientallen kilometers van de stad Palu op Sulawesi. Om te kunnen overleven moet ze twee keer per week naar de stad, maar daar is de kans om besmet te raken enorm groot.

Haar man gaat elke dag in het bos op zoek naar producten om te verkopen, zoals rotan. Daratolana gaat elke woensdag en zaterdag naar de markt in Palu om dit te verkopen. Hiervoor moet ze eerst 5 kilometer lopen met de rotan op haar rug om daarna met het openbaar vervoer naar de markt te gaan. Zij kan twee bundels rotan per keer meenemen. Ze krijgt hierdoor bijna geen inkomsten, maar dit is alles wat ze kan doen om elke dag te overleven.

Onwetendheid

“Ik wist niet wat COVID-19 was. Ik ben nooit naar school geweest, dus ik weet erg weinig”, zegt ze verdrietig. Maar een van de hulpverleners heeft haar uitgelegd dat het een virus is en hoe gevaarlijk het kan zijn. Speciaal voor haar en haar man, omdat ze arm en oud zijn. Mevrouw Daratolona ontmoet altijd veel mensen onderweg en op de markt. Hierdoor zou ze snel besmet kunnen raken.

Levensbelang

“Gelukkig hebben ze mij geadviseerd om thuis te blijven en krijg ik financiële ondersteuning om rijst, vis en wat ander eten te kunnen kopen, zonder dat ik naar de markt hoef te gaan. Dat laatste is van levensbelang, omdat ik anders geen eten kan kopen…”
Op dit moment zijn er veel ouderen, net als mevrouw Daratolona, die op markten of als straatverkopers moeten blijven werken voor hun eten. Ze zijn nog steeds aan het overleven, na de tsunami in 2018. Ze zijn niet alleen arm, maar ook oud en kwetsbaar. Een risicogroep voor het virus, met de ergste gevolgen. Er wordt gekeken hoe deze groep zoveel mogelijk thuis kan blijven door financiële ondersteuning. En samen met voorlichting dit virus hopelijk kunnen overleven.

Ver weg, dichtbij
Coronatijd. Op heel veel verschillende manieren ervaren we nabijheid en afstand. Op
maandag 11 mei ervaarden we dat op een bijzondere manier tijdens een Online Ontmoeting
van Delta voor Indonesië. Hoewel we op afstand zaten, ieder in zijn eigen woning, was er
nabijheid rondom de zorgen en hoop voor Indonesië. Door de gedeelde ervaring van
onzekerheid door het virus is Indonesië dichterbij dan ooit.
De zorgen en hoop voor het eilandrijke land kwamen dichtbij door de aanwezigheid van Kor
Grit. Kor is sinds januari 2020 uitgezonden medewerker naar Indonesië. De coronacrisis
bracht hem terug in Nederland. Samen met de woorden van twee relatiebeheerders werd
het beeld geschetst van een land waar het virus met haar gevolgen heel verdeeld worden
ervaren. Het gaat van onwetendheid tot paniek, van zorgeloosheid tot nood.
De maatregelen om de verspreiding van het virus in Indonesië tegen te gaan worden
voornamelijk lokaal bepaald. Dit zorgt ervoor dat regels per regio kunnen verschillen. Zeker
voor inwoners die voor het inkomen afhankelijk zijn van de straat zijn de gevolgen groot. Met
haast geen sociale vangnetten zoals Nederland rijk is, raken nieuwe regels veel inwoners
direct.
De verschillende projecten die gesteund worden door de Delta voelen elk op hun eigen
manier de impact van het virus en de ingrepen van de overheid. Zo kiest Dreamhouse
ervoor om kinderen op straat op te zoeken en voorlichting te geven over hygiëne.
Vormingscentrum P3W mag de vrouwen niet meer bezoeken in de afgelegen dorpen waar
ze vandaan komen. Het contact wordt nu via sms en telefoon onderhouden. De creativiteit
en inzet is bewonderenswaardig!
Vanuit de situatie in Indonesië, ver weg, ging het laatste gedeelte van de Online Ontmoeting
over dichtbij, de eilandrijke Delta. De deelnemers, waaronder een groot gedeelte van de
centrale Zeeuwse ZWO, wisselde initiatieven uit van acties die de betrokkenheid bij de
projecten in Indonesië levend houden. Van soepactie tot brieven, kaartenverkoop tot
spaardoosjes: Delta is ook in coronatijd dichtbij voor ‘ver weg’ Indonesië!

Pagina voor Indonesië van corona-campagne:
https://www.kerkinactie.nl/actueel/2020/04/de-stille-coronaramp-in-indonesie

Wachten op God tot hij antwoord: ‘Hier ben ik’

vrijdag 8 mei 2020
Fintria Hermawati werkt in Indonesië als financieel medewerker bij Yabima.(Een organisatie die zich inzet voor de ontwikkeling van de agrarische sector). Wanneer ze in januari voor het eerst hoort van het coronavirus lijkt alles in Indonesië nog in orde te zijn en worden er gewoon plannen gemaakt voor het aankomende jaar. Maar dat pakte heel anders uit…

Wat heeft je geraakt?
“Wie had ooit gedacht dat het virus zich zo snel zou ontwikkelen en alle grenzen over zou steken? Ook in Indonesië bleven we eerst gespaard, maar we waren echt geschokt toen de president de eerste besmetting aankondigde op 2 maart. Eind maart drong de ernst van het virus pas echt goed door. We hoopten dat de pandemie snel zou eindigen en vroegen ons tegelijk af, kunnen we er zelfs iets tegen doen om dit virus tegen te gaan? Ik ben erg blij dat we met elkaar de schouders eronder zetten om het virus tegen te gaan!“

Welk bijbelverhaal heeft je hoop gegeven?
“Ik maak me grote zorgen. Ik hoor verhalen van vrienden uit Jakarta waar de meeste besmettingen zijn en tegelijk zie ik wat er om me heen gebeurd. Loopt dit uit in een economische crisis en erger nog, een voedselcrisis? Er is nu een run op persoonlijke beschermingsmiddelen, maar hoe lang duurt het nog voordat er een run is op voedsel? Tegelijk denk ik: maak je niet alleen maar zorgen, doe iets! Maar wat dan? Tijdens een online kerkdienst wordt ik geraakt door Jesaja 58: 1 – 12. Hierbij een gedeelte van de tekst:

5 Zou dat het vasten zijn dat ik verkies? Is dat een dag van onthouding: dat iemand het hoofd buigt als een riet en zich met een rouwkleed neerlegt in het stof? Noemen jullie dat soms vasten, is dat een dag die de Heer behaagt? 6 Is dit niet het vasten dat ik verkies: misdadige ketenen losmaken, de banden van het juk ontbinden, de verdrukten bevrijden, en ieder juk breken? 7 Is het niet: je brood delen met de hongerige, onderdak bieden aan armen zonder huis, iemand kleden die naakt rondloopt, je bekommeren om je medemensen? 8 Dan breekt je licht door als de dageraad, je zult voorspoedig herstellen. Je gerechtigheid gaat voor je uit, de majesteit van de Heer vormt je achterhoede. 9 Dan geeft de Heer antwoord als je roept; als je om hulp schreeuwt, zegt hij: ’Hier ben ik.’

Daarna zag ik dat er zoveel mensen zoveel goede dingen aan het doen waren. Er werden extra voedingssupplementen aan boeren gegeven, omdat de simpele reden dat zij niet ziek moesten worden. Dan is er geen eten meer. Mensen zijn begonnen met het maken van mondkapjes of geven de taxichauffeurs online een steuntje in de rug. Geïnspireerd door al deze acties nam ik contact op met verschillende vrouwen uit mijn gemeente. Ik nodigde hen uit om samen mondkapjes te maken. Iedere vrouw droeg op haar eigen manier bij. Sommigen doneerden geld, anders schonken stof en weer anderen zetten de kapjes in elkaar. Door samen te delen konden we 500 mondkapjes maken! Ik hoop dat we altijd kunnen blijven delen. Niet zodat mensen trots op ons zijn, maar dat Gods ons ziet en hoort. En dat Hij antwoord: ‘Hier ben ik!’